Większość tych nazwisk w Dobrzyniewie Dużym i okolicach można spotkać do dzisiaj. Te rody pamiętają Szwedów podpalających Pogorzałki i walkę o niepodległość w powstaniach.
Przeczytaj o początkach miejscowości: Te rody w Dobrzyniewie Dużym mieszkają od zawsze
Okres spokoju i dostatku mieszkańców okolicznych wsi przerwał w 1655 roku najazd szwedzki. Przez 9 miesięcy polskie wojska oblegały zajęty przez agresorów zamek w Tykocinie. W lipcu 1656 roku doszło do walk pomiędzy wycofującymi się Polakami a nadciągającymi z odsieczą Szwedami. Wtedy też najeźdźcy puścili z dymem Pogorzałki, Gniłą i Kulikówkę.
Wojna sprawiła, że ziemie wyludniły się. Jeszcze przed walkami przez Dobrzyniewo przeszła epidemia dżumy. Nowe rody, które osiedliły się w okolicach, nie przebywały tutaj zbyt długo.
W połowie XVII wieku w metrykach chrzcielnych zapisano nazwiska (rok w nawiasie to data narodzin pierwszego dziecka): Stelmachowie, Skindrowie (1650), Burdowie (1651), Ambrozikowie (1657), Uścianikowie (1659), Lesiccy (1662), Olszewscy (1666), Kucharzewscy (1667) oraz Dragunowie i Sudziałowie (1668).
Za panowania króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego na stałe w Dobrzyniewie mieszkali Wróblewscy (1669) i Dobrogowscy (1673). Ponad sto lat przebywali tu Sołtanowie (1691). Krótko znaczyli swój pobyt: Rudzińscy (1669), Stołpowiccy (1670) i Litwinowie (1671).
Do rozbiorów zanotowano nazwiska: Zimnochowie (1689), Tokarzowie (1694), Pieśniakowie (1695), Adamscy (1695), Kazimierscy (1680), Prycowie (1687), Nowikowie (1690), Kamieńscy (1692) i Łabędzcy (1693), Sołowianowie (1682), Kopczykowie (1683), Zachozowie (1686) i Moguccy (1694), Perkowscy (1716) i Ancewiczowie (1733), Kozłowscy (1721), Malinowscy (1711), Muszyńscy, Wyrzychowscy (1713), Kitlasowie (1714), Łazewscy (1729), Silinkowie (1698), Stolarz, Smolscy (1699), Piekarz (1701), Poltrit (1702), Chodorowscy (1705), Wiszniowscy (1721), Bałachowscy (1722), Kaczanowscy (1724), Paszkowscy (1725), Jarosińscy (1726), Szymborscy (1732), Gumienitusowie, Turosińscy (1733), Zubryccy (1742), Borkowscy (1747), Sobolewscy (1752) i Świsłoccy (1754), Kraszewscy (1734), Bujnowscy (1742), Poleccy (1741), Markowscy (1750), Jasińscy (1751), Korolowie (1751), Mogilniccy (1754), Harasimowiczowie (1755), Kozakiewicz (1763), Zalewscy (1764), Dziemiańczukowie (1735), Laskowscy, Rutkowscy, Roszkowscy (1737), Ciupowie (1740), Bartosikowie (1741), Zabłudowscy (1742), Szklarzowie (1743), Jaworscy (1747), Hrubcowie, Germaniszewscy, Bieliccy (1752), Gałeccy (1764), Żukowscy (1768), Zastoccy (1769), Citkowie, Grzegorczykowie (1793), Cylwikowscy (1795), Londowiczowie (1766), Mrozowiczowie (1771), Rybołowiczowie (1779), Sawulowie (1784), Kuleszewiczowie (1790), Markiewiczowie (1792), Michałowscy (1793), Ryszkiewiczowie (1795), Pieczurowie (1775), Daniszewscy, Popławscy (1779), Brusowie, Jaroccy (1782), Sochoniewscy (1783), Wojciulowie, Pułtorakowie (1786), Stalony (1788), Zabłoccy (1789), Jarząbkiewiczowie, Walendziukowie, Stanisławczykowie (1792), Jakubowscy i Kuczyńscy (1793).
Przed trzecim rozbiorem okoliczni chłopi brali udział w Insurekcji Kościuszkowskiej. Rok później Dobrzyniewo znalazło się pod panowaniem Prus. W 1807 roku - wskutek układów politycznych - okoliczne ziemie trafiły we władanie carskiej Rosji.
W czasie zaboru pruskiego trwał wzmożony ruch osadniczy. W tym krótkim czasie osiedliły się tu 2 rody, które są do dziś: Pajołkowie i Otapowiczowie (1799). Ponadto mieszkają dziś rody, które po przybyciu wkrótce odeszły. Byli to Zdanowiczowie (1798), którzy tu ponownie zamieszkali przed 1922 rokiem oraz Piesieccy (1796) i Powikrowscy (1800), którzy wrócili, po roku 1922. Przybyły wówczas także rody dzisiaj nieobecne, które dłuższy czas znaczyły swój pobyt: Ozorowscy (1799) nie wymieniani po roku 1812, Pułkowscy (1799) nie wykazywani po 1828 roku, Łotowscy (1801), którzy odeszli po roku 1863, Jończykowie i Dunajowie (1802) nie mieszkający tu już po 1812 roku i Buczyńscy, którzy z przerwami byli tu do roku 1863. Na krótki czas osiedlili się w Dobrzyniewie: Bielańscy (1801), Wysoccy (1804), Guzowscy (1805), Wasilewscy i Poznańscy (1806) oraz Moronkiewiczowie (1807).
- czytamy opracowaniu Edwarda Popławskiego: „Dzieje parafii Dobrzyniewo”.
W 1828 roku przeprowadzono kościelny spis ludności. W Dobrzyniewie mieszkało wówczas 350 osób z 34 rodów. Byli to: Adamscy - 15 osób, Ancewiczowie - 4, Arciszewscy - 5, Borkowscy - 8, Chilińscy - 20, Citkowie - 5, Czarnowscy - 3, Dąbrowscy - 14, Dzięgielewscy - 5, Gałeccy - 10, Grzegorczykowie - 7, Jackowscy - 10, Karwowscy - 4, Kopczewscy - 2, Łosiowie - 24, Łotowscy - 4, Otapowiczowie - 3, Pawłowscy - 12, Perkowscy - 15, Pieśniakowie - 5, Pułkowscy - 11, Rybołowiczowie - 14, Ryszkiewiczowie - 4, Sobolewski - 1, Sokólscy - 36, Szczepańscy - 5, Szymańscy - 2, Świsłoccy - 15, Wróblewscy - 9, Zastoccy - 9, Zarębińscy - 3, Zimnochowie - 18, Zubryccy - 47 i Żukowscy - 11.
Ponad 30 lat później liczba ludności zwiększyła się. W Dobrzyniewie mieszkało 529 osób. Reprezentowały one 41 rodów. Ich nazwiska to: Adamscy 30 osób, Hancewiczowie (poprzednio Ancewiczowie) - 12, Bezubikowie - 9, Borkowscy - 12, Buczyńscy - 4, Chilińscy - 22, Citkowie - 18, Cylwik - 1, Dąbrowscy - 21, Dobrogowscy - 6, Dzienisowie - 8, Gałeccy - 6, Grzegorczykowie - 17, Jackowscy - 12, Łosiowie - 33, Łotowscy - 2, Markowscy - 13, Mietliccy - 4, Myśliwcowie - 10, Ostrowscy - 8, Otapowiczowie - 7, Pajołkowie - 4, Pawłowscy - 8, Perkowscy - 18, Piaseccy - 8, Pyłkowski - 1, Sobolewscy - 4, Sokólscy - 42, Szczepańscy - 4, Szaciłowscy - 5, Szymańscy - 4, Świsłoccy - 22, Tokarzewscy - 21, Uściłowicz - 1, Wojciechowscy - 3, Wróblewscy - 10, Zastoccy - 5, Zimnochowie - 40, Zubryccy - 63, Żukowscy - 10 i Żmiejko - 1 osoba.
(mik)